W Wejherowie człowiek cofa się w czasie
Sala Historyczna „Wejherowo okresu międzywojennego” to ekspozycja przedstawiająca historię miasta Wejherowa, w szczególnym okresie – odradzania się polskości po 148 latach zaborów i powrotu Polski na mapę Europy. Sala zlokalizowana jest na parterze Ratusza Miejskiego, jednego z najstarszych zabytków Wejherowa - obecnie będącym siedzibą władz miasta Wejherowa.
Sala Historyczna przygotowana została w hołdzie Teodorowi Bolduanowi - burmistrzowi Wejherowa w latach 1934-39 oraz przedsiębiorcom, rzemieślnikom i organizacjom społecznym, które przyczyniły się do rozkwitu miasta Wejherowa w okresie międzywojennym. Jest to bogata ekspozycja, a klimat epoki został podkreślony efektami multimedialnymi.
W Sali Historycznej można obejrzeć m.in. multimedialny gabinet Teodora Bolduana, warsztat stolarski, Bank Polski z zabytkową kasą pancerną, zakład zegarmistrzowski, zakład fryzjerski „Rococo”, który powstał w Wejherowie w 1927 roku, a jego właścicielem był Jakub Hildebrandt. Jest także odtworzona kawiarnia, która mieściła się przy ul. Lęborskiej. To w niej Teodor Bolduana spotykał się z działaczami, bankowcami, właścicielami firm w celu omawiania ważnych dla miast spraw.
Głównym elementem Sali Historycznej jest gabinet burmistrza Teodora Bolduana. Burmistrza symbolizuje ubrany manekin, który prezentuje wypowiedź na temat miasta Wejherowa z okresu, kiedy urzędował w Ratuszu. Jeden z motywów tej wypowiedzi dotyczy budowy basenu, który był największą atrakcją miasta.
W okresie międzywojennym w Wejherowie funkcjonowały głównie rzemiosło i handel, na którym bazował przedwojenny rozwój miasta. Przykładowo Bank Polski (obecny PKO Bank Polski) dopiero się rozwijał, a w Urzędzie Miejskim działał utworzony przez burmistrza Bolduana fundusz pożyczkowy, który przeznaczony był dla uboższej części społeczeństwa. Banki reprezentuje kasa i zabytkowy sejf.
Okres międzywojnia, to rozwinięte rzemiosło branży drzewnej (w tym czasie na terenie miasta działały 4 tartaki), stolarstwo, dekarstwo oraz meblarstwo, bo z okolicznych lasów pozyskiwano bardzo dużo drewna. Działały też kuźnie, usługi ślusarskie, a także fryzjerstwo i krawiectwo. W izbie zaprezentowano m.in. oryginalny fragment salonu fryzjerskiego z 1927 roku, którego właścicielem był Jakub Hildebrandt, z rekwizytami przekazanymi przez Krzysztofa Hildebrandta, Józefa Kozakiewicza oraz Czesława Wojtala. W salonie tym działała również, znana nie tylko w Wejherowie, perukarnia bardzo mocno współpracującą z teatrami. Przedstawiono także oryginalny warsztat pracy zegarmistrza Edwina Klawittra. Powstał on dzięki przekazanym przez właściciela warsztatu, jego córkę Aleksandrę Klawitter-Pohnke oraz przez rodzinę Błaszkowskich oryginalnych mebli oraz narzędzi zegarmistrzowskich.
Przy scenie teatralnej znajdującej się w kawiarni, stoi zabytkowe pianino z drugiej połowy XIX wieku. Pianino jest instrumentem bardzo wysokiej klasy, pochodzącym od rodziny muzyków z Poznania. W izbie znajduje się także fotobudka nawiązująca do działalności przedwojennych fotografów. Można stanąć naprzeciwko obiektywu, wykonać sobie zdjęcie i wysłać je bezpłatnie pod dowolny adres elektroniczny.
- Lata trzydzieste XX wieku za kadencji Teodora Bolduana to okres, w którym powstaje port Gdynia, a powiat morski stanowi zaplecze administracyjne i handlowe, ze szpitalem, służbą zdrowia a także infrastrukturą kultury - z teatrem, trzema kinami i placówkami oświatowymi. To wszystko było w Wejherowie. Starsi ludzie, jadąc z Gdyni do Wejherowa mówili, że jadą do miasta. Trzeci okres rozwoju miasta, to lata od 1990 roku - do obecnych, czyli okres samorządu. To trwający wciąż dynamiczny i zrównoważony rozwój Wejherowa pod kierownictwem prezydenta Krzysztofa Hildebrandta - mówi Bogusław Suwara.
Sala jest multimedialna z możliwością prezentacji automatycznej bądź sterowania fragmentami poszczególnych emisji. Przewodnicy, mając do dyspozycji dwa piloty, mogą zapalać światła bez potrzeby włączania kontaktów na ścianach, by reagować na oświetlenie docierające z zewnątrz. Drugi pilot uruchamia 20 minutowe multimedialne słuchowisko, podczas którego można posłuchać wypowiedzi burmistrza, zobaczyć pracę cukiernika i kelnerek na zapleczu kawiarni oraz usłyszeć dźwięki dochodzące z Placu Jakuba Wejhera, gdzie przed wojną funkcjonowało targowisko, rozmowę bankowców z klientami czy też delikatnie dochodzącą muzykę z kawiarni. Nad kawiarnią przygotowano przestrzeń, na której prezentowane są zdjęcia starego Wejherowa.
Sala Historyczna to prawdziwie magiczne miejsce. Wchodząc do niej ma się wrażenie, że cofnęliśmy się w czasie. Stojący za kasą bankier, fryzjer czeszący damę, witający gości Teodor Bolduan, goście w kawiarni i małe dziecko z „przyklejoną” do ekspozycji słodyczy buźką tworzą atmosferę prawdziwego życia.
Sala Historyczna wzbudziła wielkie zainteresowanie nie tylko wśród mieszkańców Wejherowa, ale także pośród odwiedzających miasto gości i turystów. W okresie od jej otwarcia w dniu 20 maja 2017 r. do końca 2017 roku Salę odwiedziło prawie 5,5 tys. osób, a w pierwszych dwóch miesiącach 2018 r. już pół tysiąca zwiedzających. Zainteresowanie tą multimedialną wystawą pokazuje, że realizacja Sali Historycznej „Wejherowo okresu międzywojennego” jest wyjątkowo udanym przedsięwzięciem.
Sala Historyczna przygotowana została w hołdzie Teodorowi Bolduanowi - burmistrzowi Wejherowa w latach 1934-39 oraz przedsiębiorcom, rzemieślnikom i organizacjom społecznym, które przyczyniły się do rozkwitu miasta Wejherowa w okresie międzywojennym. Jest to bogata ekspozycja, a klimat epoki został podkreślony efektami multimedialnymi.
W Sali Historycznej można obejrzeć m.in. multimedialny gabinet Teodora Bolduana, warsztat stolarski, Bank Polski z zabytkową kasą pancerną, zakład zegarmistrzowski, zakład fryzjerski „Rococo”, który powstał w Wejherowie w 1927 roku, a jego właścicielem był Jakub Hildebrandt. Jest także odtworzona kawiarnia, która mieściła się przy ul. Lęborskiej. To w niej Teodor Bolduana spotykał się z działaczami, bankowcami, właścicielami firm w celu omawiania ważnych dla miast spraw.
Głównym elementem Sali Historycznej jest gabinet burmistrza Teodora Bolduana. Burmistrza symbolizuje ubrany manekin, który prezentuje wypowiedź na temat miasta Wejherowa z okresu, kiedy urzędował w Ratuszu. Jeden z motywów tej wypowiedzi dotyczy budowy basenu, który był największą atrakcją miasta.
W okresie międzywojennym w Wejherowie funkcjonowały głównie rzemiosło i handel, na którym bazował przedwojenny rozwój miasta. Przykładowo Bank Polski (obecny PKO Bank Polski) dopiero się rozwijał, a w Urzędzie Miejskim działał utworzony przez burmistrza Bolduana fundusz pożyczkowy, który przeznaczony był dla uboższej części społeczeństwa. Banki reprezentuje kasa i zabytkowy sejf.
Okres międzywojnia, to rozwinięte rzemiosło branży drzewnej (w tym czasie na terenie miasta działały 4 tartaki), stolarstwo, dekarstwo oraz meblarstwo, bo z okolicznych lasów pozyskiwano bardzo dużo drewna. Działały też kuźnie, usługi ślusarskie, a także fryzjerstwo i krawiectwo. W izbie zaprezentowano m.in. oryginalny fragment salonu fryzjerskiego z 1927 roku, którego właścicielem był Jakub Hildebrandt, z rekwizytami przekazanymi przez Krzysztofa Hildebrandta, Józefa Kozakiewicza oraz Czesława Wojtala. W salonie tym działała również, znana nie tylko w Wejherowie, perukarnia bardzo mocno współpracującą z teatrami. Przedstawiono także oryginalny warsztat pracy zegarmistrza Edwina Klawittra. Powstał on dzięki przekazanym przez właściciela warsztatu, jego córkę Aleksandrę Klawitter-Pohnke oraz przez rodzinę Błaszkowskich oryginalnych mebli oraz narzędzi zegarmistrzowskich.
Przy scenie teatralnej znajdującej się w kawiarni, stoi zabytkowe pianino z drugiej połowy XIX wieku. Pianino jest instrumentem bardzo wysokiej klasy, pochodzącym od rodziny muzyków z Poznania. W izbie znajduje się także fotobudka nawiązująca do działalności przedwojennych fotografów. Można stanąć naprzeciwko obiektywu, wykonać sobie zdjęcie i wysłać je bezpłatnie pod dowolny adres elektroniczny.
- Lata trzydzieste XX wieku za kadencji Teodora Bolduana to okres, w którym powstaje port Gdynia, a powiat morski stanowi zaplecze administracyjne i handlowe, ze szpitalem, służbą zdrowia a także infrastrukturą kultury - z teatrem, trzema kinami i placówkami oświatowymi. To wszystko było w Wejherowie. Starsi ludzie, jadąc z Gdyni do Wejherowa mówili, że jadą do miasta. Trzeci okres rozwoju miasta, to lata od 1990 roku - do obecnych, czyli okres samorządu. To trwający wciąż dynamiczny i zrównoważony rozwój Wejherowa pod kierownictwem prezydenta Krzysztofa Hildebrandta - mówi Bogusław Suwara.
Sala jest multimedialna z możliwością prezentacji automatycznej bądź sterowania fragmentami poszczególnych emisji. Przewodnicy, mając do dyspozycji dwa piloty, mogą zapalać światła bez potrzeby włączania kontaktów na ścianach, by reagować na oświetlenie docierające z zewnątrz. Drugi pilot uruchamia 20 minutowe multimedialne słuchowisko, podczas którego można posłuchać wypowiedzi burmistrza, zobaczyć pracę cukiernika i kelnerek na zapleczu kawiarni oraz usłyszeć dźwięki dochodzące z Placu Jakuba Wejhera, gdzie przed wojną funkcjonowało targowisko, rozmowę bankowców z klientami czy też delikatnie dochodzącą muzykę z kawiarni. Nad kawiarnią przygotowano przestrzeń, na której prezentowane są zdjęcia starego Wejherowa.
Sala Historyczna to prawdziwie magiczne miejsce. Wchodząc do niej ma się wrażenie, że cofnęliśmy się w czasie. Stojący za kasą bankier, fryzjer czeszący damę, witający gości Teodor Bolduan, goście w kawiarni i małe dziecko z „przyklejoną” do ekspozycji słodyczy buźką tworzą atmosferę prawdziwego życia.
Sala Historyczna wzbudziła wielkie zainteresowanie nie tylko wśród mieszkańców Wejherowa, ale także pośród odwiedzających miasto gości i turystów. W okresie od jej otwarcia w dniu 20 maja 2017 r. do końca 2017 roku Salę odwiedziło prawie 5,5 tys. osób, a w pierwszych dwóch miesiącach 2018 r. już pół tysiąca zwiedzających. Zainteresowanie tą multimedialną wystawą pokazuje, że realizacja Sali Historycznej „Wejherowo okresu międzywojennego” jest wyjątkowo udanym przedsięwzięciem.